దేవుడున్నాడని నమ్మే భక్తులతో పాటు మనం కూడా ఉన్నాడనే నమ్ముదాం. ఎందుకంటే ప్రపంచంలో చీకటి ఉంది. అజ్ఞానం ఉంది. లేవని అనలేం కదా? అలాగే దేవుడు కూడా ఉన్నాడు. అజ్ఞానం ఉన్నచోట దేవుడుంటాడు. జ్ఞానం వెలుగులు ప్రసరించిన చోట మాయమైపోతాడు. ఇందులో మరోమాటకు తావులేదు. ఊరికే దైవభక్తుల విశ్వాసాలతో గొడవ ఎందుకూ? దేవుడున్నాడు. అజ్ఞానం కూడా ఉంది. ఆ రెండూ ఒకటే కాబట్టి – అజ్ఞానంలో దేవుడున్నాడు! దైవ భావనలో అజ్ఞానం ఉంది!! యదార్థాన్ని ఒప్పుకొని వారితో మనకు పేచీలేదు. ఈ రకంగా కూడా ఒకసారి ఆలోచించి చూడమని చెపుతున్నాం అంతే!!
పాలల్లో నెయ్యి కనబడదు. ఈ విశ్వంలో దేవుడు కనబడడు. పాలల్లో నెయ్యి కనబడనంత మాత్రాన నెయ్యి లేనట్టు కాదుగదా? అని ఆస్థికులు వితండవాదం చేస్తుంటారు. వాళ్ళు ఆలోచించాల్సిందేమంటే… పాలల్లో నెయ్యి తియ్యడానికి ఒక పద్ధతి ఉంది. ఆ పద్ధతి ప్రకారం ఎవరు చేసినా, ఎప్పుడు చేసినా, ఎక్కడ చేసినా పాల నుండి నెయ్యి తియ్యొచ్చు. అలాగే విశ్వంలోని దేవుణ్ణి వెలికితీయడానికి శతాబ్దాలుగా యోగులు, భక్తులు ప్రయత్నిస్తున్నారు. అయినా బయటపడటం లేదు. అన్ని మతాల భక్తులూ ప్రయత్నిస్తునే ఉన్నారు. ఎవరేం చేసినా అంతా వృధా! ఏ దేవుడూ ఎక్కడా ఎప్పుడూ ఎవరికీ కనబడలేదు. సింబాలిక్‌గా వ్యాఖ్యానాలు చేయడం సులభమేమో గాని, నిజంగా వెతికి చూపడం సాధ్యం కాలేదు. ఇక ముందు కూడా కాదు. లేనిది చూపడం, శూన్యాన్ని ప్రదర్శించడం ఎవరివల్లా కాదు. అలా చూపిస్తామన్న వాళ్ళు మోసగాళ్ళవుతారు. అలాంటి వారికి చట్టప్రకారం శిక్షలు వేయాలే గానీ, స్వేచ్ఛగా సభ్య సమాజంలో తిరగనీయరాదు. మెదళ్ళులేని జనం అలాంటి వారి పాదాల మీద పడి దొర్లుతూ ఉంటే, బుద్దిలేని ప్రభుత్వాలు వారికి వసతులు కల్పిస్తున్నాయి! చూసి ఆనందిస్తున్నాయి!!
సూర్యుడి కిరణాలు చర్మానికి స్పర్శ ద్వారా తెలుస్తున్నాయి. సూర్యుడు ఉన్నాడు అని అనడానికి ఆధారముంది. మరి దేవుడనేవాడు ఉంటే అతడి కిరణాలేవీ? అతడి దయకు, చల్లని చూపునకు ఆధారాలేవీ? ఆస్థికులు మేజిక్కులు రాసుకుని తృప్తి పడుతుంటారు. జనమంతా ఆ మేజిక్కులకు, గిమిక్కులకు పరవశించిపోవాలని ఆశిస్తుంటారు. దేవుడుంటే హత్యలు, అత్యాచారాలు ఎందుకు జరుగుతున్నాయీ? నేరాలని ఆపలేని దేవుడు నీ కష్టాలని తీరుస్తాడని ఎలా నమ్ముతున్నావ్‌? దేవుడుంటే తప్పు చేసిన వారిని ఎందుకు చంపడం లేదూ? రాక్షసులు తప్పుచేస్తే దేవుడు వారిని శిక్షించాడని, శపించాడని, చంపాడని రకరకాలుగా కట్టుకథలు రాసుకుని శతాబ్దాలుగా ప్రచారం చేస్తున్నారు కదా? మరి ఇప్పుడు సమాజంలో కొందరు తప్పులు చేస్తున్నారు. నేరాలకు, ఘోరాలకూ పాల్పడుతున్నారు. ”సంభవామి యుగే యుగే” అని చెప్పుకున్న ఆ దేవుడు ఎందుకు రావడం లేదూ? తన విద్యుక్త ధర్మాన్ని మరిచిన వాడు దేవుడెలా అవుతాడు? ఏ పనీ చేతకానప్పుడు ఉన్నా, లేకున్నా ఒకటే కదా? అంటే అంతా అబద్దమేనన్న మాట! కల్పించుకున్న కట్టుకథలతో ఎంత కాలమని స్వాంతన పొందుతారూ? వాస్తవాల నుండి ఎంతకాలమని పారిపోతారూ? దేవుడు ఉన్నాడని ఘంటాపథంగా ప్రచారం చేసే పురాణాల విషయానికొద్దాం!
”రామాయణ, మహాభారత, భాగవత గ్రంథాలన్నీ పుక్కిటి పురాణాలు కావు, ఇతిహాసాలు!!” అని గొప్పగా చెప్పుకునేవారు ఒక ప్రశ్నకు సమాధానమివ్వాలి. ఇతిహాసం – అంటే చరిత్ర! మరి ఈ పురాణ గ్రంథాలలో చారిత్రక అంశాలేవీ? బుద్ధుడి గురించి గానీ, మౌర్యవంశం గురించి గానీ, గుప్తరాజుల గురించి గానీ, హర్షుడి గురించి గానీ ఎక్కడా ఏవీ లేవెందుకూ? ఏడు వందల యాభైయేండ్ల క్రితం బౌద్ధ విశ్వవిద్యాలయాలు తగులబెట్టి నాశనం చేసిన సంఘటనలు ఈ ఇతిహాసాల్లో లేవెందుకూ? ఈ వివరాలన్నీ ఆనాటి చీనీ యాత్రికుల నోట్స్‌ నుండి సంగ్రహించుకోవాల్సి వచ్చింది కదా? చివరకు సింధూ నాగరికత గురించి ఈ ఇతిహాసాల్లో ఏమైనా ఉందా? ఏదీ లేదే? మరి వీటిని ‘ఇతిహాసాలని’ ఎలా అంటారు? పుక్కిటి పురాణాలనే అనాలి! పైగా బుద్ధుడి కాలంలో ఏ సంస్కృతి ఉంది? బుద్ధుడి తండ్రి ఏ ధర్మం పాటించేవాడూ? అని ప్రశ్నిస్తూ అతి తెలివి ప్రదర్శిస్తారు. ముందు విశ్వాసాల్ని, కట్టుకథల్ని, మహిమల్ని పక్కనపెట్టి యదార్థాల్ని అర్థం చేసుకోగలిగితే, అన్నీ అర్థమవుతాయి. బుద్ధుడి కాలంలో విలసిల్లింది శ్రమన సంస్కృతి. అశోకుడి స్తంభాల గురించి ఈ బ్రాహ్మణవాదులకు తెలియదు, తెలుసుకోరు. పైగా అశోక స్తంభాన్ని ‘భీముడి గథ’ అని ప్రచారం చేస్తారు. ఆ స్తంభాల మీద చెక్కి ఉన్న శాసనాలు కూడా అర్థం చేసుకోరు. రామాయణ, మహాభారతంలోని అంశాలు అందులో చెక్కి ఉన్నాయని భ్రమపడతారు. జనానికి కూడా అదే భ్రమ కల్పిస్తారు. ముందు కాస్త చరిత్ర, భూగోళం, సైన్సు చదువుకోండిరా బాబూ! రామాయణ, భారతాల్ని కావ్యాలనండి. సృజనాత్మక రచనలనండి. అందరూ ఒప్పుకుంటారు. ఇతిహాసాలంటారా? మీరు తప్పులో కాలేసినట్టే. చరిత్రకు ఆధారాలుంటాయి. కట్టుకథలకు ఆధారాలుండవు.
గత ఏడు, ఎనిమిది వందల ఏండ్ల క్రితం తీరిగ్గా కూర్చుని రాసుకున్న ఈ కల్పిత గాథల్ని – ఆ దేవదేవుడే దిగి వచ్చి మానవుడికి అందించి పోయాడని మరో కట్టుకథ అల్లి చెప్పుకోండి – సాధారణ శకానికి ముందు (అంటే క్రీ.పూ) నాలుగైదు వేల యేండ్ల క్రితం నాటి చరిత్ర అంతా పరిశోధకులు వెలికి తీశారు కదా? మీ దేవ దేవుడు ఎక్కడా కానరాలేదు. ఆయన వేదాలు, పురాణాలు ఎక్కడ ఎప్పుడు ఇచ్చాడో తేదీ, సమయం గట్రా ఆధారాలు తీసి చూపండి. ఉట్టి విశ్వాసాలు ఇప్పుడు నడవ్వు. విశ్వాసాల యుగం అంతమైపోయింది. ఇది ప్రతిదీ క్షుణ్ణంగా అధ్యయనం చేసి తెలుసుకునే యుగం ప్రారంభమైంది. ఇంకా చచ్చు పుచ్చు కథలు చెపుతామంటే జనం నమ్మరు. కాలం మారింది. తరం మారింది. వైజ్ఞానిక అవగాహన పెరిగింది. ”విజ్ఞానం ద్వారా బలమైన తాత్త్వికత, నిజాయితీ, బుద్ది కుశలత లభిస్తాయి. శ్రమ పట్ల గౌరవం ఏర్పడుతుంది. పెరుగుతుంది” అని అన్నారు ప్రసిద్ధ రష్యన్‌ రచయిత మాక్జిమ్‌ గోర్కీ.
అన్నం ఉడికిందా లేదా తెలుసుకోవడానికి ఒకటి రెండు మెతుకులు చూస్తే చాలునన్నట్లు – పురాణాల్ని అసంబద్ధమైన, తలాతోకాలేని కట్టుకథలని తేల్చడానికి ఒకటి రెండు విషయాలు వివ్లేషించుకుంటే చాలు! రాముడు హనుమంతుడి ఆరాధ్యదైవం. అలాంటి దేవుడి గుప్తాంగాల వివరాలు భక్తుడికి ఎలా తెలుస్తాయీ? వాల్మికి రామాయణం, సుందరకాండ, 35వ సర్గ, 17వ శ్లోకం చదివిన వారికి కరెంటు షాక్‌ తప్పదు. 1927 నాటి ప్రతి నుండి ఇటీవలి ముద్రణవరకు (గీతాప్రెస్‌ – గోరక్‌పూర్‌) విషయం అంతా ఒకటే. మార్పులేదు. రాముడి గుప్తాంగాల వర్ణన హనుమంతుడు చేయడం – అదీ సీతకు వినిపించడం ఏమిటో మనబోటి వారికి అర్థమే కాదు. ”పురాణాల్లో బూతు పురాణాలు వేరయా అని కాదు, పురాణాలంటే బూతు పురాణాలేనయా” అని అనుకోవాల్సి వస్తోంది. విజ్ఞులు ఆలోచించాలి. ఎవరి దగ్గరైనా గీతాప్రెస్‌వారు ముద్రించిన మహాభారతం ఉంటే, అందులో అనుశాసన పర్వం తిరిగేయండి. 135వ అధ్యాయం 546వ పేజి. ఏముంది అందులో అంటే…
శూద్రాణా మధయో భుంకై సంభుక్తే పృథివీ మలమ్‌
మలం నృణాం సపి బతి బలం భుంక్తే జనస్య చ 115
శూద్రాణాం యస్తథా భుంక్తే సంభుంక్తే పృథివీ మలమ్‌
పృథివీ మల యశంతి యే ద్విజాః శూద్ర భోజినః 116
శూద్రుల ఇంట భుజించినవాడు సమస్త పృథివీ మలాన్ని,
మనుషుల మలాన్ని తిన్నట్టే – తాగినట్టే…
శూద్రుని అన్నం తిన్న బ్రాహ్మణులు కూడా పృథిలీ మలాన్ని తిన్నట్టే –
ఇలాంటి అసహ్యకరమైన అంశాలు ఎత్తి చూపడం బాధగా ఉంది. కానీ, గత్యంతరం లేదు. ఇవి నిజాలు! మాది గొప్ప సంస్కృతి మావి గొప్ప ‘ఇతిహాసాలు’ అని గొప్పలు పోయేవారి కండ్లు కొంచెమైనా తెరుచుకుంటాయేమోనని ఈ తాపత్రయం. వివక్ష పూరితమైన ఇలాంటి అంశాలు, ఈ తరానికి ఈ యుగానికి ఇంకా అవసరమా? వాటినే మళ్ళీ ప్రతిష్టించాలని అన్ని రకాలుగా ప్రయత్నిస్తున్న మనువాద ప్రభుత్వ దుష్టబుద్దిని ఖండిస్తూ కట్టడి చేయాల్సిన పనిలేదా? సమకాలీన సమాజంలో అనేక రకాల దౌర్జన్యాలు, విపక్షపూరితమైన దాడులు, హత్యలు, అత్యాచారాలు జరుగుతున్నాయంటే ఇంకా కొందరి మెదళ్ళలో అదే పాత మనువాద సంస్కృతి తాలూకు మకిలి పట్టిన భావజాలం పనిచేస్తూ ఉందన్న మాట! దాన్ని జనం మెదళ్ళ నుంచి సత్వరం కడిగేస్తే గాని – మనుషులంతా ఒక్కటే అనే విశాల భావజాలంలోకి వస్తేగాని – ఈ ప్రపంచం ప్రగతి పథంలోకి నడవదు!
వాల్మికి రామాయణంలో శూద్రులైన శంభుకుణ్ణి, అభీరుల్ని రాముడు హత్య చేసిన విషయం స్పష్టంగా ఉంది. వాల్మికి బ్రాహ్మణుడు కాదని, బ్రాహ్మణేతరుడని కొందరికి తప్పుడు అభిప్రాయం ఉంది. నిజానికి వాల్మికే స్వయంగా తను బ్రాహ్మణున్నని ప్రకటించుకున్నాడు. వాల్మికి రామాయణంలోని 7/96/19-7/93/17 అధ్యాయాలలో ఈ విషయం వివరంగా ఉంది. ఇకపోతే మనుస్మృతి 1, 34, 35 అధ్యాయాలు కూడా చూడండి. అందులో కూడా ఈ విషయం స్పష్టంగానే ఉంది. ప్రచేతనుడు, నారదుడు, అత్రి, వశిష్టుడు మొదలైన వారంతా వాల్మికికి తోడబుట్టిన వారేనని… అందరూ బ్రహ్మపుత్రులేనని, బ్రాహ్మణులేననీ విపులంగా ఉంది.
”ఏవో ఇంగ్లీషు చదువులు చదివి, వేరు వేరు విషయాల్లో పరిజ్ఞానం సంపాదించిన వారికి పురాణేతిహాసాలు, సంస్కృతం అందులోని లోతుపాతులు ఎలా తెలుస్తాయండీ? ఆనాటి మహా జ్ఞానవంతుల స్థాయిని వీరు అందుకోగలరా?” అని పెదవి విరిచేవారు కొందరు ఉంటారు! తప్పదు – అలాంటి వారికి సమాధానం ఇవ్వడానికే ఇక్కడ ఒక పండితుని అభిప్రాయం నమోదు చేస్తున్నాను చూడండి! దైవజ్ఞ భూషణ ఆచార్య పాలడుగు శేషాచల వర్మ పుస్తకానికి ముందుమాట – వినతి – రాస్తూ పండిత గొర్రెపాటి వెంకట సుబ్బయ్య ఈ విధంగా రాశారు. (ఘంటశాల 17 జనవరి 1967)
”పురాణములు వచ్చి మన పతనానికి కారణములయినవి. ఇవన్నీ పరస్పర విరుద్ధములు. పిట్ట కథలకు పుట్టినిండ్లు. బూతుల బుంగలు… మనకు ప్రమాణ బుద్దేగాని, పరిశీలన బుద్దిలేదు. ఇందువల్ల మనం ఆలోచించడం మానినాము… మానవుడు బుద్ధిజీవి గనుక, దేనినైనను ఆలోచించి చేయవలెను. ఈ గ్రంథాన్ని సాంతము చదివి తమ బుద్దిని ఉపయోగించవలసినదని పాఠకలోకమును కోరుచున్నాను.”
– వ్యాసకర్త: కేంద్ర సాహిత్య అకాడెమీ అవార్డు విజేత, జీవశాస్త్రవేత్త.
డాక్టర్‌ దేవరాజు
మహారాజు
