ఏకాంతం జాలిపడుతూ…

Pitying loneliness...నా లోపలికి వెళ్లాలంటే
అన్నీ ముళ్ళ చెట్టు, రాళ్ళ దిబ్బలే
ప్రయాణమంటే ప్రాణం మీదకు వస్తుంది..
మనసును ఎంత చివ్వినా
కోరికల ముడులతో
అడ్డుకట్టేసినా కల జల ఆగక
కాలం వృధాగా పొంగుతూ
నిద్రను కోసుకుపోతుంది.
నా చేతికి నేనే ఏమీ కానట్లు
ఓ బలహీనతకు నాలో నేనే
ఒంటరిగా మారడం చూసి
ఏకాంతం జాలిపడుతూ చేతులెత్తేసింది.
మరణం లేని కోరికలతో కలలకు తీరికుండదు
నిద్ర లేని మనసుతో మనిషిలో జీవముండదు
– చందలూరి నారాయణరావు, 9704437247