భార్యభర్తల మధ్యలో మూడో వ్యక్తి వస్తే ఆ బంధం ఎంత ఘోరంగా వుంటుందో అందరికీ తెలిసిన విషయమే. అయితే ఈ మధ్య కాలంలో మూడో వ్యక్తి స్థానాన్ని సెల్ఫోన్ ఆక్రమించింది. పిల్లల నుండి పెద్దల వరకు ఫోన్లకు బానిసలై పోతున్నారు. ఆ వ్యసనం నుండి బయటకు రావడం చాలా కష్టంగా మారిపోయింది. పరిస్థితి దారుణంగా తయారై చివరకు రీహాబిటేషన్ సెంటర్ల వరకు వెళ్ళాల్సి వస్తుంది. అలాంటి ఓ సమస్య గురించి ఈ వారం ఐద్వా అదాలత్లో తెలుసుకుందాం…నీలిమకు 40 ఏండ్లు ఉంటాయి. పెండ్లి జరిగి 20 ఏండ్లు అవుతుంది. ఈమెకు ఒక పాప, కాలేజీకి వెళుతుంది. ఇంట్లో వీరితో పాటు అత్త కూడా
ఉంటుంది. ముందు ఉమ్మడి కుటుంబంగా ఉన్నప్పుడు ఇంట్లో మొత్తం 16 మంది ఉండేవారు. ఆడపడుచు కూడా నీలిమ ఇంటికి దగ్గర ఉండేది. వాళ్ళు కూడా ఎప్పుడూ ఇక్కడే ఉండేవారు. దాంతో ఇల్లు సందడిగా ఉండేది. ఇప్పుడు అందరూ విడిపోయి ఎవరికివారు ఉంటున్నారు. కేవలం పండగలప్పుడు మాత్రమే అందరూ కలిసుకుంటున్నారు. ఇప్పుడు సమస్య నీలిమ భర్త దినేష్తో.
అతనికి ఎలాంటి చెడు అలవాట్లు లేవు. చాలా మంచి వ్యక్తి. నీలిమకు అతనికి దాదాపు 10 ఏండ్లు తేడా వుంటుంది. నీలిమ ఎప్పుడూ చాలా బిజీగా ఉంటుంది. అయినా ఈ మధ్య ఆమెకు నేను ఒంటరి దాన్ని అనే ఫీలింగ్ వస్తుంది. భర్త ఎప్పుడూ ఫోన్ చూస్తూనే ఉంటాడు. అతను ఇంట్లో ఉండే సమయం చాలా తక్కువ. ఉదయం వెళితే మళ్ళీ రాత్రి వస్తాడు. భర్త వచ్చే వరకు నీలిమ ఎదురు చూస్తూ ఉంటుంది. అతను వచ్చిన తర్వాత ఇద్దరూ కలిసి భోజనం చేస్తారు. అతను మాత్రం ఆమెతో ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడడు. గబగబ తినేసి ఫోన్ తీసుకుని కూర్చుంటాడు. తిన్నంత సేపు కూడా టీవీ చూస్తూనే ఉంటాడు. భార్యతో రోజు మొత్తంలో కనీసం ఐదు నిమిషాలు కూడా మాట్లాడడు. ఆమె మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించినా ఎలాంటి ఉపయోగం ఉండదు. ఆమె చెప్పింది ఆయన వింటున్నాడో లేదో కూడా తెలియదు. ఫోన్ చూస్తూ నవ్వుకుంటూ ఉంటాడు తప్ప ఆమె మాట ఏమాత్రం వినడు.
ఏం చెప్పినా నీ ఇష్టం అంటాడు. ఆమెను మాత్రం ఎప్పుడూ చిన్న మాట కూడా అనడు. కాకపోతే ఎక్కడికైనా బయటకు వెళ్దాం అంటే రాడు. ‘నాకు టైం లేదు’ అంటాడు. రాత్రి 12, 1 గంట వరకు ఫోన్ చూస్తాడు. ఇంత సేపు ఎందుకు అంటే ‘రోజు మొత్తంలో నాకు ఫోన్ చూడటానికి దొరికేది ఇప్పుడే. ఇప్పుడు కూడా చూడ కూడదు అంటే ఎలా’ అంటాడు. దాంతో ఆమె తన ఒంటరి తనాన్ని భరించలేక ఓ ఎన్జీవోలో ఉద్యోగం కోసం చేరింది. ఉదయం నుంచి సాయంత్రం వరకు చాలా బిజీగా అయిపోయింది. అయినా ఆమెకు భర్త తనతో ప్రేమగా ఓ ఐదు నిమిషాలు మాట్లాడితే చాలు అనే కోరిక మాత్రం అలాగే మిగిలి పోయింది. ఎలాగైనా భర్తను మార్చుకోవాలని మా దగ్గరకు వచ్చింది.
‘నేను పక్కన వున్నా ఫోన్లో ఏదో చూస్తూ నవ్వుకుంటారు. నన్ను మాత్రం పట్టించుకోరు. బయటకు వెళ్ళినపుడు ఫోన్ చేసినా మాట్లాడరు. ఎప్పుడైనా గుర్తు చేసుకుందామన్నా ఆయన నాతో ప్రేమగా మాట్లాడిన మాట ఒక్కటి కూడా గుర్తుకు రాదు. ఆయనతో నా జీవితం కేవలం ఒక సర్దుబాటు అనే అనిపిస్తుంది. మా పాపకి ఇప్పుడు 19 ఏండ్లు. ఒక్కోసారి ఈ వయసులో ఏమిటి ఇలాంటి ఆలోచనలు అనిపిస్తుంది. కానీ చూస్తూ చూస్తూ నా జీవితం మొత్తం అయిపోయింది’ అంటూ బాధపడింది.
ఆమె చెప్పింది అంతా విని మేము దినేష్ను పిలిపించాము. అతనితో మాట్లాడితే ‘పెండ్లి జరిగి దాదాపు 20 ఏండ్లు అవుతుంది. ఇప్పటి వరకు నేను ఆమెను ఎప్పుడూ ఒక్క మాట అనలేదు. ఆమెకు కావాల్సినట్లుగా ఆమెను ఉండమని చెప్పాను. ఏ ఒక్క రోజూ కూడా నీవు చేసింది తప్పు అనలేదు. తను నాకు చెప్పకుండా ఎక్కడికైనా వెళ్ళినా, ఏదైనా తీసుకువచ్చినా నాకు చెప్ప కుండా ఎందుకు వెళ్ళావు అని అడగలేదు. ఆమె ఎప్పుడు బిజీగా ఉంటుంది. ఉద్యోగం, ఎన్జీవో వర్క్, పాప. మా ఇద్దరి కుటుంబాలు కూడా పెద్దవి. అక్కడా, ఇక్కడా ఆమెనే పెద్ద. మా వాళ్ళు కూడా ఆమె లేకుండా ఎలాంటి పూజా కార్యక్రమంగానీ, ఫంక్షన్గానీ చేయరు. వాళ్ళ అమ్మా వాళ్ళు అయితే మరి ఎక్కువ. ఆమె లేకుండా ఏ పనీ చేయరు. ఆమె కోసం ఏ పనినైనా, ఫంక్షన్ అయినా మార్చుకుం టారు. ఆమెకు ఎప్పుడు వీలు అయితే అప్పుడే ప్లాన్ చేసుకుంటారు. అందరూ ఆమెను అంతగా ప్రేమిస్తారు.
ఆమె బాధపడితే నేను చూడలేను. తనంటే నాకు అంత ఇష్టం. ఆమె చేసే ఎన్జీవో వర్క్ ఒక్కొక్కసారి నైట్ అవుతుంది. నేనే అర్థం చేసుకుని పాపా, నేను బయట నుండి ఫుడ్ తెచ్చుకుని తింటాం. కానీ నీవు ఈ టైం వరకూ వెళితే ఎలా అని ఎప్పుడూ అనలేదు. ఎందుకంటే ఆమె చేసేది మంచి పని. అందుకే చిన్న మాట కూడా అనను. కానీ ఆమె అర్థం చేసుకోకుండా ఇప్పుడు నన్ను ఇక్కడి వరకు తీసుకు వచ్చింది. నేను ఏ ఒక్క రోజూ ఆమెను బాధపెట్టలేదు. కానీ ఆమె మాత్రం నన్ను ఈ రోజు ఇంతగా బాధపెడుతుంది’ అన్నాడు.
దానికి మేము ‘మీరు గౌరవించడం లేదని ఆమె మాకు చెప్పలేదు. మీరు తనని ఒక్క మాట అనరనే చెప్పింది. అయితే మీరు రోజు మొత్తంలో కనీసం ఆమెతో ఒక్క ఐదు నిమిషాలైనా మనసు విప్పి మాట్లాడుతున్నారా? మీ భార్య మీ నుండి అదే కోరుకుంటుంది. ఎప్పుడూ ఫోన్ చూస్తూ మీ భార్యతో మాట్లాడటమే మర్చిపోయారు. అర్థ రాత్రి వరకు ఫోన్తోనే గడుపుతున్నారు. అంతగా ఫోన్ చూస్తే ఇటు మీ ఆరోగ్యానికీ, ఇటు మీ రిలేషన్షిప్కీ మంచిది కాదు. ఆ ప్రభావమే కదా ఇప్పుడు మీ ఇద్దరినీ ఇక్కడి వరకు తీసుకువచ్చింది. రోజులో కనీసం ఓ అరగంట సమయం ఆమెకు కేటాయించండి. ఆఫీసుకు వెళ్ళిన తర్వాత లంచ్ టైంలో ఫోన్ చేసి తిన్నావా, ఏం చేస్తున్నావు లాంటి చిన్న చిన్న మాటలే ఆమెకు ఎంతో తృప్తి నిస్తాయి. మీరు తన గురించి ఎంత శ్రద్ధ తీసుకుంటున్నారో అర్థమవుతుంది. లేకపోతే ఆమె మానసికంగా చాలా బలహీనంగా తయారవుతుంది. తర్వాత ఆమెకు మానసిక మైన సమస్య వస్తే దాన్ని తగ్గించడానికి చాలా సమయం పడుతుంది. అలా కాకుండా ఉండాలి అంటే మీరు తప్పని సరిగా ఆమెతో కొంత సమయం గడప వల్సిందే. ఇది కూడా మీ బాధ్యతే’ అని చెప్పాము.
దానికి అతను ‘మీరు చెప్పింది కూడా నిజమే. ఏదో తన హడావుడిలో తను, నా ఫోన్ గోలలో నేను ఉంటున్నాం. మేమిద్దరం మాట్లాడుకోవడం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. ఇకపై మీరు చెప్పినట్టే చేస్తాను. మీ దగ్గరకు వచ్చినందుకు ముందు అవమానంగా ఫీలయ్యాను. కానీ మీరు మా ఇద్దరి మధ్య ఉన్న కనిపించ కుండా ఏర్పడిన దూరాన్ని చెరిపేస్తున్నారు. చాలా సంతోషంగా ఉంది. ఇకపై నీలిమతో ప్రేమగా ఉంటాను’ అని చెప్పి వెళ్ళాడు. మళ్ళీ నెల తర్వాత ఇద్దరూ వచ్చారు. ఇద్దరిలో చాలా మార్పు కనిపించింది. నీలిమా అయితే చాలా ఉత్సాహంగా కనిపించింది. ‘మీతో మాట్లాడిన తర్వాత నా భర్తలో చాలా మార్పు వచ్చింది. చాలా సంతోషంగా ఉంది. మీరు చేసిన సహాయాన్ని నా జీవితంలో మర్చిపోలేను’ అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.
ఏదో తన హడావుడిలో తను, నా ఫోన్ గోలలో నేను ఉంటున్నాం. మేమిద్దరం మాట్లాడుకోవడం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. ఇకపై మీరు చెప్పినట్టే చేస్తాను. మీ దగ్గరకు వచ్చినందుకు ముందు అవమానంగా ఫీలయ్యాను. కానీ మీరు మా ఇద్దరి మధ్య ఉన్న కనిపించ కుండా ఏర్పడిన దూరాన్ని చెరిపేస్తున్నారు. చాలా సంతోషంగా ఉంది. ఇకపై నీలిమతో ప్రేమగా ఉంటాను
– వై. వరలక్ష్మి, 9948794051