అమ్మ కవితకు అందని పదం.. అమ్మ వర్ణించుటకు సరిపోని సోయగం..
అమ్మ మరిచిపోలేని బంధం.. అమ్మ అనే పిలుపు నిరంతర ప్రతిధ్వని..
అమ్మ – నిజం, అమ్మ – నిజం..
మన సంతోషంలో అమ్మ, భయంలో అమ్మ, దుఃఖంలో అమ్మ. ఇలా ప్రతి నిమిషం, ప్రతి తలంపులో అమ్మే. అమ్మ ప్రేమని కొలవటానికి కొలమానం ఉండదు. అది నిరంతర అద్భుతం. అమ్మ లేక సృష్టి లేదు. అందుకే అమ్మ స్థానం అంత గొప్పది. బిడ్డ అన్నం తినడానికి మారం చేస్తే లాలించి తినిపించేది అమ్మ. ఎంత కష్టాన్నైనా తనలో దాచి చిరునవ్వుతో పలకరిస్తుంది. బిడ్డలు తనని కాదన్న తను మాత్రం పిల్లల కోసమే తపిస్తుంది. అటువంటి అమ్మను గౌరవించుకోవడానికి ప్రతి ఏడాది మే రెండవ ఆదివారం మాతృదినోత్సవం ప్రపంచ వ్యాప్తంగా జరుపుకుంటున్నాం. ఈ సందర్భంగా కొందరు బిడ్డలు అమ్మతో ఉన్న తమ అనుబంధాన్ని మానవితో ఇలా పంచుకున్నారు.
– పాలపర్తి సంధ్యారాణి
అమ్మలా ఉండాలని...
మా అమ్మ డా.బి.విజయ లక్ష్మి, నాన్న డి. సురేష్‌. మా సొంతూరు వరంగల్‌. అమ్మ ఆయుష్‌ విభాగంలో ముప్పై అయిదేండ్లు ఉద్యోగం చేస్తూ అడిషనల్‌ డెరైక్టర్‌ హోదాలా గత నాలుగేండ్ల కిందట పదవీ విరమణ పొందారు. అమ్మతో నా అనుబంధం గురించి చెప్పాలంటే నా జీవితం మొత్తం చెప్పాలి. ఎందుకంటే ఇప్పటి వరకు నా జీవితంలోని ప్రతి అంశం అమ్మ సహకారంతోనే గడుస్తుంది. నా చదువు, వృత్తి, వ్యాపకం, వివాహం, పిల్లలు ప్రతి దాంట్లో నాకు పూర్తిగా తోడు ఉంది. అమ్మని చూసి తనలా ఒక వైద్యురాలిగా మంచి పేరు తెచ్చుకోవాలి తపన పడ్డాను. అందుకే వైద్య విద్యని అభ్యసించాను. ప్రభుత్వ ఉద్యోగంలో చేరి అవసరమైన వారికి ఉపయోగ పడుతున్నాను. వైద్య విద్యా బోధకురాలిగా స్థిర పడ్డాను.
అమ్మకు సాహిత్యం మీద మక్కువ ఎక్కువ. చిన్న తనం నుండి నేను ఇంగ్లీష్‌ మీడియం చదివినప్పటికీ అమ్మ నుండి నేర్చుకున్న బాషా పరిజ్ఞానంతో తెలుగు భాషను నా బలంగా చేసుకొని ఎన్నో హెల్త్‌ ఆర్టికల్స్‌ కథలు, కవితలు రాయగలుగుతున్నాను. ఇప్పుడు నేను ఓ మహిళగా తోటి మనుషులకు ప్రేరణాత్మకంగా ఉన్నానంటే అది అమ్మ పెంపకం వల్లనే. నా పక్కనుండి నన్ను నడిపించిన శక్తి మా అమ్మ అని గర్వంగా చెప్పగలను.
– డా.ప్రతిభా లక్ష్మి
బాధలన్నీ తనే దిగమింగింది
అమ్మ..! మా అమ్మ త్యాగానికి మారు పేరు. నిరుపేద కుటుంబంలో పుట్టి సంపన్నుల కుటుంబంలో కోడలిగా అడుగుపెట్టింది. అప్పుడు అమ్మ ఎంతో పొంగిపోయిందట. తన ఓర్పుతో ఎంతటి కష్టాన్నైనా దిగమింగేది. మెట్టినింట ఎన్నో అవమానాలు ఎదుర్కొంది. కష్ట సమయంలో కూడా మాకు తన ప్రేమలో లోటు లేకుండా చూసుకునేది. మేము చిన్న తరగతులు చదువుకునేటప్పుడు సంసారం భారంగా అనిపించి తను కూడా నర్స్‌ ట్రైనింగ్‌ చేసింది. చిన్న ఉద్యోగం సంపాదించి మాకు ఏ కష్టం తెలియకుండా చూసుకుంది.
అన్నం కూర మాకు పెట్టి తను మజ్జిగ లేదా పచ్చడి తినేది. సన్నబియ్యం మాకు వంటి పెట్టి తను దొడ్డు బియ్యం తినేది. ఎన్ని కష్టాలు అనుభవించినా బాధంతా తన కడుపులోనే పెట్టుకునేది. మమ్మల్ని పల్లెత్తు మాట కూడా అనదు. మమ్మల్ని మంచి లక్షణాలతో పెంచింది. ఉమ్మడి కుటుంబంలో ప్రతి మహిళా పడే బాధలు అమ్మ అనుభవించింది. ఆ కష్టంలో ఆనందాన్ని వెదికి దాన్ని మాత్రమే మాకు పంచేది.
– ప్రతిభ, బిజినెస్‌ ఉమెన్‌
